HENDRIK KERSTENS - LIEVE BEDEER

Er bestaat nog iets als esthetisering in de heden-daagse beeldende kunst: werk zo mooi maken dat het (soms) pijnlijk wordt. Dat geldt bijvoorbeeld voor de Nederlandse kunstfotograaf Hendrik Kerstens, die wereldwijd succes oogst met de hoogst eigenzinnige portretten die hij maakt van zijn dochter Paula. Die portretten zijn momenteel te zien in Nunc Gallery in Antwerpen. Het zijn ge-ensceneerde portretten waarin Paula attributen draagt en poses aanneemt die geïnspireerd zijn op personages van Hollandse Meesters, Vlaamse Primitieven en andere kunsticonen van de voorbije eeuwen. Kerstens werd wereldberoemd met het portret 'Bag': zijn dochter draagt er een plastic supermarktzakje als kunstig gedrapeerde hoed en lijkt zo weggelopen uit een schilderij van Vermeer. Kerstens schildert niet, maar fotografeert en doet dat met alle mogelijke slimme hulpmiddelen: sluitertijd, belichting (clair-obscur!) en dies meer, het staat allemaal in functie van het uiteindelijke product, dat deels glad oogt, maar ook een onmiskenbare zeggingskracht heeft.

Nog zo'n `estheet' is Lieve Bedeer, maar zij is vooralsnog niet wereldberoemd. Bedeer stelt twee soorten werk tentoon in de Antwerpse galerie Het Vijfde Huis. Het ene is temperawerk op paneel, met personages die in een binnen- of buitenruimte zitten en lijken te filosoferen. Door de combinatie van een zekere strakheid van de ruimte en de zachtheid van de figuren met een gloedvolle, rode achtergrondkleur (verkregen door de panelen met gesso te bewerken) lijken dit etherische schilderijen, maar ook een zekere gekunsteldheid speelt op. De andere reeks werken zijn kopieën van fragmenten uit het beroemde `De Tuin der Lusten' van Hiëronymus Boch. Bedeer bewijst er de kwaliteit van haar schildertechniek mee en als `kopiist' staat ze haar ... mannetje.

recensie; Marc Ruyters - H-Art nr 103/2012